Biraz uzun oldu galiba, kusura bakmayın. Yayınlanırsa çok sevinirim.
Benim babam dindar ve baskıcı bir adam. Onunla bir sorun yaşadığımızda, telefonumu elimden almakla ya da okuldan almakla beni tehdit eder. Sürekli psikolojik ve bazen de fiziksel şiddet uygular. Ben 5. sınıftayken beni İmam Hatip Ortaokuluna yazdırdılar, ben de bunu bir başarı olarak kabul etmiştim. Kız ve erkek öğrenciler arasında sürekli bir ayrımcılık vardı, erkekler kutsal varlıklarmış gibi davranılıyordu. Okulumu değiştirmek için ilk günden itibaren çok ağlasam da kabul ettiremedim. Erkeklerle arkadaşlık kurmam, şort, askılı şeyler ya da tayt giymem zaten yasaktı. Babam kapanmam için baskı uygulamıyordu ama sürekli kapanmam gerektiğini beynime işliyordu. Okulda başımızı kapatmaya zorluyorlardı ama ben okulda da kapatmıyordum. Resmi okul formamız değişince babam “Okula kapalı gitmezsen yeni formayı almam” dedi. Ben de ‘Madem istediklerimi giyinemiyorum, en azından kapanayım’ diye düşünerek 7. sınıfın ilk günü kapanma kararı aldım. Kapanma kararı aldığımda beni tanıyan arkadaşlarım buna çok şaşırmıştı. Babam çok mutluydu. Annemin ‘Daha erken’ demesine rağmen kapandım.
Şu an 14 yaşındayım ve çok pişmanım. Başörtüyü taktığım her gün ondan daha da iğrenmeye başladım. Kuzenim kapalıydı; açıldıktan sonra saçını boyattı, sigaraya ve içkiye başladı, sevgilisi oldu, evden kaçtı, intihara kalkıştı. Bu yüzden ben açılmak istediğimi söylediğimde direkt kuzenimle karşılaştırılacağım. Ben artık Müslüman mıyım deist miyim, onu bile bilmiyorum. 9. sınıfa geçmeden önce açılma kararımı söylemek istiyorum ama babamın uygulayacağı psikolojik ve fiziksel şiddetten korkuyorum, cesaret edemiyorum. Açılmama izin vermeyebilir. Aklıma sürekli intihar düşünceleri gelmeye başladı. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Siz olsanız ne yapardınız ya da bu durumu yaşayanlar ne yapıyor? Okuyan herkese teşekkür ederim.
(Görsel: Wolfgang Krolow)
Comments (5)
Öncelikle aklından kesinlikle intihar veya kendine zarar vermek gibi şeyleri çıkarmalısın. Her zaman umut dolu olmalısın. Unutma ki bu hayat senin, ailen dahi olsa senin aslını karakterini bilmeyen insanlar. Sırf onların baskıları yüzünden hayatından, bedeninden vazgeçmeye veya zarar vermeye değer mi? Öncelikle dini araştırıp kendi kendine başka kimseyi umursamadan düşünmelisin. Ben neye inanıyorum? Benim fikirlerime uyan düşünce ne? Bu şekilde mutlu muyum? Kendi fikirlerini oturttuktan sonra, zor olsa da fikirlerinin arkasında her daim durmalısın. Açılma konusunda da o şekilde. Kendin için en iyisinin o olacağını düşünüyosan başkalarının düşüncesi önemsiz. Bu hayatı sen yaşayacaksın. Ama iyice düşünmeli ve ailenle konuşma zamanını iyi ayarlamalısın. Seni dinlemeyip direkt konuyu kapatacaklarsa, biraz ertelemen gerekebilir. En azından seni düzgünce dinleyecekleri bir zaman olmalı. Ya da senin ne yaparlarsa yapsınlar vazgeçmeyecek olman gerekiyor. Çünkü bir kere konuyu kapattıklarında tekrar açması zor oluyor. Bu yüzden iyi düşün ve kendine dikkat et canım, umarım bir gün isteklerini gerçekleştirirsin ♡
O kadar çok benziyoruz ki anlatamam. Babam tam olarak tırlatmış biri. Her seferinde telefonumu elimden almakla, okula göndermemekle vs. tehtid ediyor. Yaş farkımız da yok senden 1 yaş büyüğüm sadece. Benim de açılan iki tane kuzenim var ve anneme daha geçen hafta bu konuyu açtığımda onları örnek göstererek beni yıldırmaya çalıştı, o üzülmesin diye vazgeçmiş gibi yapıyorum bir süre geçince tekrar konuşacağım. Sen de en doğru zamanı bulup söyle. üzgünüm ama seni yıldırmaya çalışacaklar, belki baban telefonunu alacak, ve evet belki de açıldıktan sonra istediğin gibi askılı, şort, tayt hatta dar pantolonu da uzun bir şey olmadan giyemeyeceksin giyemeyeceksin, ben de giyemeyeceğim ama bu bizi yıldırmasın. Lütfen başkaları bize dayattı diye doğru düzgün inanmadığımız bir dinin emirlerini uygulamak zorunda olmadığımızı o kaskatı beyinlerine sokalım o insanların. Ben de müslümanlık ve deistlik arasındayım, o kadar benziyoruz ki, gerçekten seninle konuşmak isterim. Bana bir e-posta adresi veya herhangi bir sosyal medya hesabı verirsen konuşmak isterim seninle. (istemiyorsan söyle, ben vereyim bir adres.)
benzer şeyler yaşıyoruz ben 15 yaşındayım sana ulaşabileceğim twitter hesabın vs varsa lütfen kullanıcı adını yaz istersen konuşabiliriz
Bende 15 yaşındayım. İsteyen varsa konuşabiliriz.
İnstagramın varmı