“Biz sana çok bile mühlet verdik, yeter bu kadar.”

Merhaba, ben 14 yaşındayım ve muhafazakâr bir ailenin kızıyım. Bu siteyi yeni keşfettim ve yalnız olmadığımı gördüm. Ben de kendi hikâyemi yazmak istiyorum.

Küçükken kapanmayı çok isterdim. Çevremdeki tüm kadınlar kapalıydı ve ben de bunun mükemmel bir şey olduğunu düşünüyordum. İlkokulda sürekli “6. sınıfta kapanacağım” diyordum ve annem bu durumdan gayet mutluydu. Sonra ortaokula geçtiğimde bunu aslında istemediğimi fark ettim ve 6. sınıfta kapanmadım. Henüz regl olmadığım için de annem bana kızmadı. Yeni yeni daha önce hiç görmediğim ayetleri görüyordum. Eşcinselliğin günah olduğunu söyleyen ayetler, kadınlar için onlarca şey söyleyen ama erkekler için yarısını bile söylemeyen ayetler…

7. sınıfta regl oldum ve anneme kapanmak istemediğimi ağlaya ağlaya söyledim. Annem kabul etmedi. Ben de “Bari 8. sınıf bitince kapanayım” dedim, kabul etti. 8. sınıfta annem, mezuniyetten sonra kapanacağımı ve sonra da okula devam etmeyeceğimi söyledi. Ben çok ağladım, annem dinlemedi. Korona virüsü sebebiyle okullar kapandı, o hafta babam yanıma gelip “Artık kapanacaksın” dedi. İşte o an hayatımın mahvolacağını anlamıştım. Annem, sanki izni o veriyormuş gibi “Biz sana çok bile mühlet verdik, yeter bu kadar” dedi. Sosyal medyadaki fotoğraflarımı sildirdi. Söyleyip durduğu tek şey “Kapanmak istemiyorum diye bir şey yok, kapanmak zorundasın” idi. O gün günlüğüme ‘hayatımın benden çalındığı gün’ diye not düştüm.

Bir gün uyku hapı almak için eczaneye gidecektim, altıma dar bir eşofman giydim. Annem ‘Hemen çıkar onu’ deyip bana gepgeniş, iğrenç bir eşofman giydirdi. Yaklaşık 2 buçuk aydır korona virüsü sebebiyle dışarı çıkmadım. Çok bencilce olacak belki ama umarım bu durum hiç bitmez. Annem bana zorla Kur’an okutturuyor, namaz kıldırıyor ama ben kılıyor gibi yapıyorum. Üniversite bittiğinde evden kaçıp açılmayı düşünüyorum ama kardeşimi bir daha göremem diye çok korkuyorum. Umarım her şey herkes için çok güzel olacak. İhtiyacımız olan tek şey biraz zaman.

(Görsel: Tymon Niesiołowski)

Comments (2)

  1. Meraba, durumuna gerçekten üzüldüm. Umarım ailenle aranda olan bu tartışmalara bir çözüm bulabilirsiniz. Bana kalırsa evde kaldığın bu sürece dini araştırıp kendi düşüncelerini gözden geçirmelisin. Senin düşüncelerine uyuyor mu, sence mantıklı şeyler mi diye derinlemesine düşünmelisin ve dinin isteklerinin sebeplerini de anlamaya çalışmalısın. En azından ailen sana “şunu şunu yapmak zorundasın” dediğinde eğer yapmak istemiyorsan mantıklı sebepler sunup onları ikna edebilirsin. Önce kendi fikirlerini ve düşüncelerini bilmelisin. Üniversite için çok çalışman elbette senin için her zaman daha iyi olacaktır ancak durum ne olursa olsun evden kaçma fikrinin iyi olduğunu düşünmüyorum. Ekonomik özgürlüğünü eline alırsan yeterli olacaktır en azından hayatına fazla karışamayacaklardır. Umarım bir gün istediğin hayata kavuşursun♡

  2. canım ben şurayı anlamadım okul açılınca okula kapalı bile olsan göndermeyeceklerini söyledilerse eğer bu din konusundan çıkar en temel hakların kısıtlanmasına girer öyleyse eğer emin ol hayatının her halinde seni kısıtlayacak ve ve sadece onların istediği gibi biri olduğunda seni destekleyecek bir ailen olması seni çok yıpratır yurda gidersen en azından ayaklarının üstünde durmayı öğrenirsin ve mezun olunca iş garantin olur kardeşin konusunda da emin ol o ailede aynı sıkıntılarda büyüyecek ve elinden birşey gelmemesinin çırpınışını yaşayacaksın okullar açılınca açıktan okumanı veya bırakmanı söylerlerse derhal polisi aramalısın en azından 4 yıl sonra maddi güvencen olur ve kardeşine destek olabilen özgüvenli özgür bir kız olursun

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir