Merhaba, ben 17 yaşında bir Anadolu lisesi öğrencisiyim. Ortaokulu İmam Hatip’te okumanın verdiği heves ve zorunlulukla kapandım. Okula ferace ve eşarpla gitmek zorunluydu, diğer türlü alınmıyordunuz. Sırf o feraceden kurtulmak için lisede İmam Hatip’e gitmemeye yemin ettim ve gitmedim. Bize Anadolu liseleriyle ilgili öyle şeyler anlattılar ki anlatsam ağzınız açık kalır.
Lisede arkadaş ortamım değişti, fikirlerim gelişti ve şu an kapalı olmak bana zulüm gibi geliyor. Annemle babam ayrı, ben babaannemlerle kalıyorum ama sanırım diğer türlü olsa daha kolay olurdu. Çünkü bana karışan o kadar çok kişi var ki… Halam da amcam da benim üzerimde söz sahibi. Gizlice açılmayı çok düşündüm ama yakalanırım ve okula gidemem diye korkuyorum. Evde açığım diye her gün laf işitiyorum. Dünyada o kadar dert varken onların derdi benim saçım. Açılmak istediğimi hiç söylememe rağmen dedem “Açılacaksa bu evde yeri yok, okumasına da gerek yok” diyor. Babamı, amcamı, kuzenlerimi, halamı hiç katmadım bile. Başörtüsü takmamak için dışarı çıkmak istemiyorum. Artık dayanamıyorum, daralıyorum. Yolumu bulamıyorum. Fikirlerinizi ve desteğinizi bekliyorum.
(Görsel: Akira Kusaka)
Comments (6)
Seni çok iyi anlıyorum ben de başörtüsünü takmamak için asosyal oldum hiçbir şekilde kimseyle görüşmedim dışarı çıkmadım kendimi maximum şekilde eve hapsettim sırf insanlar beni olmadığım bir görünüşte görmesin diye çünkü dışarıya her çıktığımda kendimi iki yüzlü hissederdim her gece ağlardım evde ve en acısıda çevrendeki herkes akrabaların ailen sadece kafamda başörtüsü olduğunda beni insan olarak gördükleri için çok yıpranırdım 9 yıl böyle yaşadım ve bu çocukken yaşamaya başladığım bir durumdu zaman ilerledikçe bunun bir süreç olduğunu ve her şeyin senin hayatını eline aldığın an bitebileceğini fark etmeye başladım eğer sen de içinde bulunduğun durumdan memnun değilsen ve baskı içinde hissediyorsan korkma ve içini ferah tut çünkü bu senin yaşadığın sadece bir süreç çünkü insan bastırmayı denedikçe daha çok alevleniyor bunu bizzat yaşadım sana naçizane bir tavsiye vermek istiyorum çünkü kendini bu konuda her çıkmazda hissettiğin anda şunu düşün bu benim hayatım ve ben böyle değilim böyle de yaşamayacağım kendine güç ver çok gençsin büyük ihtimalle üniversiteye hazırlanıyorsun kendini her çıkmazda hissettiğin anda eğer iyi bir geleceği kendim için hazırlayabilirsem bu halden de kurtulurum de ve harekete geç giden günler geri gelmeyecek malesef o yüzden gelecek günlerin için savaş hayatın için savaş yolunu her bulamadığın anda ekonomik özgürlüğünü ve rüzgarda dalgalanan saçlarını düşün çünkü seni gerçek anlamda bir kadın olarak toplumda sayılır bir birey yapacak tek şey ekonomik özgürlüğün ekonomik özgürlüğün olduğunda öz ailenin bile senin hayatında bir söz hakkı olmuyor unutma seni sadece taşıdığın örtü ile seviyorlarsa onlar seni gerçekten sevmiyorlar gerçek seni asla sevmemişler demektir bunu çok iyi anladım ve geleceğin için korkma sen her mücadele esişinde yaşamak istediğin hayat sana bir adım daha yaklaşıcak güzel günler gelecek…
Fikirleriniz için çok teşekkür ederim, bunu yazdığımda biraz bunalımdaydım ama şuan bunun bir fayda gitmeyeceğini anladım tek yol çalışıp iyi bir üniversite bunun için çabalayacağım.
Merhaba canım.Bende zorla kapatıldım.Suan Corona virüsü sebebi ile dışarı çıkmadım.Gercekten evde olmama rağmen bir gün dışarı cıkmam gerektiğini bildiğim için günlerimi güzel yaşayamıyorum.Annem sürekli zorla namaz,kıldırıp kuran okutuyor.Bende okula gönderilmemek ile tehdit edildim.Derslerim abiminkinden çok daha iyi olmasına rağmen birtek beni tehdit ettiler.Yurda gönderip okula göndermeyin seni kapanmazsan dediler.Sana söyleyebileceğim şey hayatını riske atma.Hepimizin zamana ihtiyacı var.Okula git, ekonomik özgürlüğünü kazan ve hemen kaç git ordan.Senden aldıkları hayatı onlardan geri al.Asla pes etme.Bir gün kazanacağız.s
Senin adına çok üzüldüm insanın içinden gelmeyen bir şeyi yapması kadar zor bir şey yok. Fikirlerin için çok teşekkür ederim umarım bir gün her şey istediğimiz gibi olur…
Şu süre zarfında bir şeyi fark ettim.Bizlere bu kadar ahkam kesen bu insanlar aslında o kadar korkak ki… Şiddet uygulayan ebeveynler aslında aciz, korkak, aşağılık kompleksli insanlar. Bu insanları yenmenin tek yolu cesur olmak. Cesaret deyince aklınıza onların karşısına çıkıp ben özgürüm demek gelmesin. Öncelikle kendinize ve değerlerinize inanın. Tüm kalbinizle, tüm benliğinizle inanın. Eğer gerçekten inanırsanız insanlar sizdeki o cesareti, o Özgür olma isteğini fark edeceklerdir ve tutuşacaklardır. İşte burada gerçek bir savaş vereceksiniz. Onların gerçekler ile yüzleşmesi o kadar kolay olmayacak. Herşeye rağmen güçlü olmak zorundayız. Ben bu savaştan sağ kurtulmayı bir şekilde başardım. Şimdi soğuk savaş dönemindeyiz. Uzun bir süredir kafamı örtmedim. Bu virüs son bulduğunda da o örtüyü tekrar takamayacağımı fark ettim. Bunu yapamam. Bedeli her ne olursa olsun tekrar örtünemem. Ben o örtüyü en son sokağa çıkma yasağı ilan edildiğinde taktım ve o gün son günümdü. Kendime bir söz verdim. Bir daha saçımı örtmeyeceğim. Bu karantina süreci benim için çok sancılı geçti ama çoğu şeye son noktayı koydum. Hayatımda çok fazla şey değişti. Size tavsiyem bu süreci kendinizi iyileştirmek ve gücünüzü toplamak için değerlendirin. Sizleri çok seviyorum :))
Bence bu süre zarfında üniversite sınavına çok iyi bir şekilde çalış ve il dışına git yep yeni kimsenin karışamayacağı güzel bir başlangıç yap ve hep güçlü kal lütfen bunu başarabilirsin.