Saçlarım sonunda rüzgârla tanıştı.

Başardım arkadaşlar. Saçlarım sonunda rüzgârla tanıştı. Başardım, evet.

Ben on bir yaşında daha anlamını kavrayamadan, yeni bir mavi toka takarcasına saçlarını örten o küçük kızım. Bu platforma ilk yazdığımda saçlarımı üniversiteye gidince, bambaşka bir şehirde açacağımı söylemiştim fakat beklemedim. İyi ki de beklemedim. Evet, bunun bedelleri ağır oldu. Asla kolay olmadı, siz de kolay olmasını beklemeyin. Özgürlük emek ister. Birçok bedel ödetir.

Şu an henüz iki hafta oldu. Hala bedel ödüyorum ama buna değiyor, inanın. Babam hiçbir şekilde benimle konuşmuyor. Annem, onun düşmanıymışım gibi davranıyor. Yüzüme karşı orospu diye bile haykırdı. Ömrü boyunca bana el kaldırmamıştı ama güzel bir dayağın tadına da bakmış oldum. Çevremdekiler bambaşka bir insana dönüşmüşüm gibi davranıyor Ama inanın ki değiyor. Ben bu şehirden gitmeyi beklemedim çünkü bunu ailem görsün istedim. Benim yine aynı ben olduğumu, saçlarımın açık olmasının bir şeyi değiştirmediğini görsünler istedim. Eminim zamanla alışacaklardır. Alışmasalar da kabul etmeseler de unutmayın; bu sizin hayatınız. Size biçtikleri görüntüye, kişiliğe katlanamadığınız sürece yaşadığınız hayat da katlanılmaz bir hal alıyor. O yüzden değiyor, ne olursa olsun.

Belki üniversiteye gitmeyi bekleseydim her şey daha kolay olurdu ama en çok ne istedim biliyor musunuz? Daha güçlü olmak istedim. Hayatım boyunca insanların benim hakkımda düşündüklerini, en küçük sözlerini dahi kafama takan biri oldum. Ve artık güçlü olmak istiyorum. Onlara gülüp geçmeyi öğrenmek istiyorum. Saçlarım rüzgârda dans ederken bu hayatın yalnızca bana ait olduğunu kendime hatırlatmak istiyorum. Ve bunu gitgide başarıyorum. Gitgide daha güçlü olmayı öğreniyorum. Kendimle gurur duyuyorum. O kadar güzel bir his ki… O ilk dışarı çıktığım an… Kız kardeşimle bir parka gittik ve daha önce başörtümden dolayı binmekten çekindiğim o salıncağa binip kahkahalarla, saçlarımı savura savura dakikalarca sallandım. Sırf o an için bile değdi. Ben başardım, siz de başarabilirsiniz. Zor olacak ama değecek arkadaşlar. Başka bir şehre gitmeyi beklemek zorunda değilsiniz. Hayat çok kısa. Yine de bunu yapmanız şu an gerçekten mümkün değilse yapabildiğiniz en kısa zamanda yapın. Lütfen yapın. Lütfen başkalarının hayatınız hakkında söz sahibi olmasına izin vermeyin. Ne olursa olsun; o rüzgârın, o güneşin, o yağmurun tadına bakın. Hayatınızı dilediğiniz gibi yaşamanın tadına varın. Unutmayın, özgürlük emek ister… Sağlıcakla kalın!

(Görsel: Isabella Conti)

Comments (19)

  1. instagramımı versem bana ulaşırmısnız bu yazıyı okumak bile beni çok mutlu etti ben maalesef sizin kadar cesur değilim

    • Merhaba ben 1 yıl önce açıldım. Size de yardımcı olmak isterim. Cesaret konusunda 🙂 Bu cevaba yanıt vererek bana ulaşabilirsin. İnstagramımı kapatmıştım ama senin için tekrar açabilirim 🙂 Bu ne yazık ki Türkiye’de çok önemli bir konu. Desteğe ihtiyacın olduğunu düşünüyorum. Cevabını bekliyorum.

      • Ben 10 yaşında ortaokula başlarken kapandım. Kendi özgür irademle kapandığımı söyledim ve öyle düşündüm. Ama uzun zaman önce akran zorbalığına uğradığım için kapandığımı anladım. Ama açılacak cesareti hiç bulamadım. Ortaokulda kendi isteğimle imamhatipe gittim değişiklik olacağını düşünmüştüm. Okulda kapanmak zorunlu sandığım için okulda kapanıp dışarıda açılırım düşüncesi vardı aklımda. Ama kapanmak zorunlu değilmiş. İlk birkaç gün kapalı gittikten sonra açıldım. Okulda yeni tanıştığım bir kız bana bunun oyun olmadığını açılırsam Allah’la oyun oynuyormuşum gibi olacağını katı bir şekilde söyledi. Çok üzüldüm ve o gün bugündür kapalıyım. Hiç açılmadım. Zamanında anladığında açılsaydım ailem, çevrem ne derdi bilmiyorum muhtemelen büyük bir tepki almazdım ama akran zorbalığı beni hep korkuttu. Şimdi 18 yaşında 11.sınıf öğrencisiyim açılmak istiyorum ve hazırım ama aileme bunu nasıl açıklarım hiçbir fikrim yok. Bunu aileme çevreme nasıl açıklamam gerek ne demeliyim? Bana yardımcı olur musunuz? Konuşmam gerek ama ne söylenir bilmiyorum.Ailem kapalı olduğum için mutlular hoşlarına gittiğimi biliyorum benim hoşuma gittiğini de sanıyorlar. Ne yapmalıyım? Bu durumu onlara nasıl söylemeliyim?

    • Lütfen bana da ulaşın

  2. Ben de evimdeyken üniversiteye gjtmeden önce yapmak istiyorum ama eğer bunu yaparsam beni bu küçücük şehirde okumaya zorlayacaklar nasıl yapacağımı bilmiyorum

    • üniversiteyi beklersen inan hiç açılamama ihtimalin var. ailen ne oldu bizden ayrılıp götünü mü açacaksın diyebilirler.o yüzden en kısa sürede başarmaya çalış canım

      • lulu ben de açılmak istiyorum ama ailemin yanında açılmam imkansız bir şey.. benim yüzümden kavga bile ettiler şuan 15 yaşındayım ve açılmak istediğimi onlara iki kere söyledim. eğer açilirsam bu evde yaşamama ihtimalim bile var. üniversiteyi başka bir ülkede okumak için gidip ailemle olan bağımi tamamen kesmek istiyorum. her ne kadar hayal ile zuhal gibi gözükse de

  3. Bende 1 sene önce açıldım hiç pişman değilim hala tepki alıyorum ama benden daha önemli değil

  4. merhaba arkadaslar, ben de 1 ay once acildim ve acilmadan once onceden acilmis kisilerle konusmak benim icin cok iyi olmustu eger siz de konusmak isterseniz ben size yardimci olabilirim 🙂

    • Beyza Nur

      merhaba ben çok isterim. her şeyden önce tutucu bir ailem var. annem ne zaman din konusunu açsam onu çok üzdüğümü söyleyip duruyor. açılmayı bırak, isteğimi bile söylemeye cesaret edemiyorum. açılabilsem bu güzel yazıyı yazan arkadaşın söylediği gibi saçlarım rüzgarla buluşsa ve daha özgür hissetsem alacağım karşılıklardan korkuyorum. siz bunlarla nasıl başa çıktınız. ve ne kadar kötüydü?

    • bana yardımcı olabilirmisin çok değişik bir hayat hikayem var lütfen çok istiyorum

    • Lütfen sizinle konuşabilir miyim

    • merhaba instagram hesabım denizzmerallll bana ulaşır mısınız

  5. acılmak ısteyen bacılarım acılmıs bırı olarak sızlere yardım etmek ısterım twıtter hesabım @ruhusahane bana ulasabılırsınız.

  6. melek ♡

    merhaba. ben de 16 yasindayim dört ay sonra 17 girecegim. 12 ya da 11 yasimda kapandim kendi istegimleydi. fakat bu benim icin sadece bir yenilik, bir hevesti. aradan 3 sene geçti ve beni yatılı kuran kursuna gönderdiler. o yatili kuran kursunda psikolojim acısından kotu seyler yasadim. dislandim. ordan dondugumden beri ne namaz, ne oruc, ne İslam, ne kuran-ı kerimle ilgilenebildim. iki sene önce ise annemin karşısına geçtim ve pat pat söyledim. annem bana bagirdi cok gücüne gitti ona söz verdigimi söyledi evet söz vermiştim. ama ben daha cocuktum cocukken yaptıgım seylerden hala sorumlu olmam normal degildi. aradan aylar geçti ben yine gittim konuştum yine kizdi, sonra aradan yine ay gecti yine gittim konustum her seferinde gittim konustum. bana acılırsan dedikodu yaparlar sucu bana atarlar dedi. bu sefer ise… ruyamda iki sey görüyordum okul ve acık halimi.. okula gitmiyorum ben. acık halimi de asırı özlediğim icin görüyordum rüyayi. iki üc gün aklima takili kaldi bu. annem neden durgunsun neyin var dedi. biliyosun anne dedim. acilmak istiyosun hala dedi ama fazla kizmadi. acilmak istiyosan acil dedi. bende benden nefret etmeni istemiyorum akrabalarim zaten arkamdan konusuyor bir süre konusup sonra cenelerini kapatacaklar dedim. dogru dedi.. dün ise vazgectin mi diyip sırıttı teyzene soyledim, acilmak istiyosa acilsin ciksin acik dısarı nasıl hissedecek dedi. dedi annem cikacagim zaten dedim. arkadaslar hicbir sekilde ertelemeyin. ben suan karantinadayim corona illeti diye bir durum var.. istediginizi yapmakta özgürsünüz. annenizin girmenizi istedigi kaliba girmeyin. bunu okuyan kisi 🙂 lütfen cesaretini topla ve annenin/babanın karsına cıkıp acık acık konus. cunku dunya üc günlük. istedigin gibi yasamadıgın icin asiri pisman olabilme ihtimalin var. keyfine bakman dileğiyle. xx konusmak istersen instagram>@melekfelan

  7. Ben 10 yaşında ortaokula başlarken kapandım. Kendi özgür irademle kapandığımı söyledim ve öyle düşündüm. Ama akran zorbalığına uğradığım için kapandığımı anlıyorum uzun zamandır ama açılacak cesareti hiç bulamadım. Ortaokulda kendi isteğimle imamhatipe gittim değişiklik okavağını düşündüğüm için okulda kapanmak zorunlu sandığım için okulda kapanıp dışarıda açılırım düşüncesi vardı aklımda. Ama kapanmak zorunlu değilmiş. İlk birkaç gün kapalı gittikten sonra açıldım. Yeni tanıştığım bir arkadaşım bana bunun oyun olmadığını açılırsam Allah’la oyun oynuyormuşım gibi olacağını katı bir şekilde söyledi. Çok üzüldüm ve o gün bugündür kapalıyım hiç açılmadım. Zamanında anladığında açımdaydım ailem, çevrem ne derdi bilmiyorum büyük bir tepki almazdım ama akran zorbalığı beni hep korkuttu. Şimdi 18 yaşında 11.sınıf öğrencisiyim açılmak istiyorum ve hazırım ama işeme bunu nasıl açıklarım hiçbir fikrim yok. Bunu aileme çevreme nasıl açıklamam gerek ne demeliyim? Bana yardımcı olur musunuz? Konuşmam gerek ama ne söylenir bilmiyorum.

  8. Ben 10 yaşında ortaokula başlarken kapandım. Kendi özgür irademle kapandığımı söyledim ve öyle düşündüm. Ama uzun zaman önce akran zorbalığına uğradığım için kapandığımı anladım. Ama açılacak cesareti hiç bulamadım. Ortaokulda kendi isteğimle imamhatipe gittim değişiklik olacağını düşünmüştüm. Okulda kapanmak zorunlu sandığım için okulda kapanıp dışarıda açılırım düşüncesi vardı aklımda. Ama kapanmak zorunlu değilmiş. İlk birkaç gün kapalı gittikten sonra açıldım. Okulda yeni tanıştığım bir kız bana bunun oyun olmadığını açılırsam Allah’la oyun oynuyormuşum gibi olacağını katı bir şekilde söyledi. Çok üzüldüm ve o gün bugündür kapalıyım. Hiç açılmadım. Zamanında anladığında açılsaydım ailem, çevrem ne derdi bilmiyorum muhtemelen büyük bir tepki almazdım ama akran zorbalığı beni hep korkuttu. Şimdi 18 yaşında 11.sınıf öğrencisiyim açılmak istiyorum ve hazırım ama aileme bunu nasıl açıklarım hiçbir fikrim yok. Bunu aileme çevreme nasıl açıklamam gerek ne demeliyim? Bana yardımcı olur musunuz? Konuşmam gerek ama ne söylenir bilmiyorum.Ailem kapalı olduğum için mutlular hoşlarına gittiğimi biliyorum benim hoşuma gittiğini de sanıyorlar. Ne yapmalıyım? Bu durumu onlara nasıl söylemeliyim?

  9. Ben 10 yaşında ortaokula başlarken kapandım. Kendi özgür irademle kapandığımı söyledim ve öyle düşündüm. Ama uzun zaman önce akran zorbalığına uğradığım için kapandığımı anladım. Ama açılacak cesareti hiç bulamadım. Ortaokulda kendi isteğimle imamhatipe gittim değişiklik olacağını düşünmüştüm. Okulda kapanmak zorunlu sandığım için okulda kapanıp dışarıda açılırım düşüncesi vardı aklımda. Ama kapanmak zorunlu değilmiş. İlk birkaç gün kapalı gittikten sonra açıldım. Okulda yeni tanıştığım bir kız bana bunun oyun olmadığını açılırsam Allah’la oyun oynuyormuşum gibi olacağını katı bir şekilde söyledi. Çok üzüldüm ve o gün bugündür kapalıyım. Hiç açılmadım. Zamanında anladığında açılsaydım ailem, çevrem ne derdi bilmiyorum muhtemelen büyük bir tepki almazdım ama akran zorbalığı beni hep korkuttu. Şimdi 18 yaşında lise okuyorum açılmak istiyorum ve hazırım ama aileme bunu nasıl açıklarım hiçbir fikrim yok. Bunu aileme çevreme nasıl açıklamam gerek ne demeliyim? Bana yardımcı olur musunuz? Konuşmam gerek ama ne söylenir bilmiyorum.Ailem kapalı olduğum için mutlular hoşlarına gittiğimi biliyorum benim hoşuma gittiğini de sanıyorlar. Ne yapmalıyım? Bu durumu onlara nasıl söylemeliyim?

  10. Ben 10 yaşında ortaokula başlarken kapandım. Kendi özgür irademle kapandığımı söyledim ve öyle düşündüm. Ama uzun zaman önce akran zorbalığına uğradığım için kapandığımı anladım. Ama açılacak cesareti hiç bulamadım. Ortaokulda kendi isteğimle imamhatipe gittim değişiklik olacağını düşünmüştüm. Okulda kapanmak zorunlu sandığım için okulda kapanıp dışarıda açılırım düşüncesi vardı aklımda. Ama kapanmak zorunlu değilmiş. İlk birkaç gün kapalı gittikten sonra açıldım. Okulda yeni tanıştığım bir kız bana bunun oyun olmadığını açılırsam Allah’la oyun oynuyormuşum gibi olacağını katı bir şekilde söyledi. Çok üzüldüm ve o gün bugündür kapalıyım. Hiç açılmadım. Zamanında anladığında açılsaydım ailem, çevrem ne derdi bilmiyorum muhtemelen büyük bir tepki almazdım ama akran zorbalığı beni hep korkuttu. Şimdi 18 yaşında 11.sınıf öğrencisiyim açılmak istiyorum ve hazırım ama aileme bunu nasıl açıklarım hiçbir fikrim yok. Bunu aileme çevreme nasıl açıklamam gerek ne demeliyim? Bana yardımcı olur musunuz? Konuşmam gerek ama ne söylenir bilmiyorum.Ailem kapalı olduğum için mutlular hoşlarına gittiğimi biliyorum benim hoşuma gittiğini de sanıyorlar. Ne yapmalıyım? Bu durumu onlara nasıl söylemeliyim?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir