Birlikte olmaya devam edelim, eninde sonunda biz kazanacağız.

Merhaba, aslında buraya tam olarak ne yazabileceğimi bilmiyorum ama elimden geldiği kadar deneyeceğim.

Bu yoldaki sürecime başlayalı tam 8 ay oldu. 8 aydır her gün başımı örtmek, istediğim şeyleri giyememek, hep bir baskı içinde olmak beni çok zorluyor. Her akşam bunu düşünmeden duramıyorum, ağlamaktan alamıyorum kendimi. İnsanın bu hayatta güvendiği iki insan olur; anne ve baba. Seni hep korurlar, hep de koruyacaklarını söylerler. İnanırsın, dersin ki “Ya benim arkamda annem babam var, ben onlara güveniyorum” dersin. Ben bunları dedim, öyle sandım. Ne olursa olsun benim yanımda olurlar sandım. Olmadılar. Bana hep güven veren annem, açılmak istediğimi söylediğimde başka birine döndü. Bana “Senin yüzünden cehennemde yanamam, yanında değilim” dedi. O an dünyam başıma yıkıldı çünkü ‘Annen ya, annen nasıl böyle der?’ diye kendimi yedim bitirdim. Benim mutluluğumu ister sandım, o sadece kendini düşünüyormuş. Her sabah tekrar tekrar mutluymuş gibi görünmeye çalışmaktan çok yoruldum. Biliyorum, bu yolda siz de çok yoruldunuz, çok zorlandınız. Ama ben inanıyorum, birlikte olmaya devam edelim; eninde sonunda biz kazanacağız. Hepinizi çok seviyorum.

(Görsel: Selma Gürbüz)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir