Merhaba. Buraya ismimi yazabilecek cesaretim olmadığı için özür dilerim. Ama sanırım burası benim gibi kendi hayatını yaşayamayan, başkaları nasıl isterse ona göre yaşayan insanlarla dolu. Ben tesettüre girmeyi hiç düşünmüyordum. Annem, teyzem bana sürekli “Liseye geçmeden kapan” diyerek baskı yapmaya başladı. Babamla pek anlaşamazdık biz. Anlaşamamak demeyelim de konuşmuyorduk. Konuşmazdı pek benimle. Bir yaz kuzenim bize geldi, o ferace vs. giyiyordu. Onunla konuşuyordu babam. Ben kapanırsam benimle de konuşur sandım. Hiç aklımda yokken birden kapanma kararı aldım.
8. sınıftayken kapandım. Sonra insanlar beni tebrik etmeye başladı. Arkadaşlarımın anneleri kızlarına “Bak ne güzel kapanmış, sen de kapan” dediler. Ben de ‘Tamam öyleyse, ben doğru bir şey yaptım’ dedim. Kapanmanın ne demek olduğunu bile bilmezken, ibadet etmezken kapandım. Liseye geçtim, gittiğim okuldaki kızlar çok güzeldi. Ben açıkken pek güzel değildim. Kapalıyken kendimi güzel olduğuma ikna ettim ve açılmadım. Lise son sınıftayken böyle mutlu olmadığımı fark ettim. Açılmak istediğimi anneme ilk söylediğimde tepkisi o kadar sert olmamıştı. Yanlış düşündüğümü söyledi, ikna etti beni. Lise bitti, dershaneye gittim ve yine söyledim açılmak istediğimi. Yine uygun bir dille uyardı beni, izin vermedi.
Dershane bitti, üniversite sınavına girdik. Aklımda hep şehir dışına gidip orada açılmak vardı. Ama ben duramadım çünkü istemediğiniz bir şeyi zorla yapmak öyle zor oluyor ki. Yükmüş gibi hissediyordum artık başörtüsünü. Bu beni neden zorluyor diye sormaya başladım. Ateist oldum, hem de kapalıyken. Bu sefer iyice bunalıma girdim çünkü göründüğüm gibi biri değildim. Tercih dönemi gelmeden ben anneme tekrar açılmak istediğimi söylediğimde beni evden kovuldum. “Gelme eve” dedi. Mecbur yine örttüm başımı. Ve üniversite tercihlerimi ailem yaptı. Şehir dışı yazmadılar. Gidemedim.
Şu an kendi şehrimde üniversite okuyorum. Evden kapalı çıkıp okula açık gidiyorum. Nereye kadar böyle gidecek, bilmiyorum ama mutluyum. İnsanın kafası üşüyormuş, kulakları üşüyormuş. O rüzgârı saçlarında hissetmek ne güzel şeymiş. En kısa zamanda konuyu direk babama açacağım.
‘Yalnız yürümeyeceksin’ diyorlar ama ben yalnız hissediyorum.
(Görsel: Liu Ye)
Comments (5)
Seninle konuşmak istiyorum. Belki yardımcı olabilirim? Bunu gerçekten isterim.
Tamam konuşalım
Olur konuşalım
Sizce nasıl gönlünü alabilirim
Benim babam benlede konuşmuyor bugün oldu biraz maddi durumdan sıkıntılı sandım çalışmayan bir telefonum vardı onu sattım ve babama verdim biraz vurdu sonra dedi ki al paranı dedi istemiyorum ben iyi niyetle satmıştım bi kaç bişiyler yapayım diye vurduktan bi kaç kere vurmaya bile değmezsin dedi konuşma bidaha benle dedi kötü bir niyetim yoktu