Nasıl yazarım diye düşünüyordum uzun zamandır, en sonunda aklıma ne geliyorsa düşünmeden yazmaya karar verdim.
3 yıl önce kendi isteğimle kapandım ama bir süre sonra kendimi rahat hissetmedim. Ben bunu gerçekten istiyor muyum diye sorgulamaya başladım. Sonra geçer, dedim; herkesin başına gelmiştir diye düşündüm ama geçmedi. En sonunda aileme açtım bu konuyu. Bana ‘Kapan’ diye baskı yapmayan, her şeye destek olan ailem için her şey birden tersine döndü. Hak etmediğim bir sürü laf işittim ama en ağırı babamın dediği oldu. “Ben senin giyimine karışmam güzel kızım, ister açık ister kapalı ol.” diyen babam bu sefer “Ben sana dua ettikçe sen iyice yoldan çıktın.” dedi. Annemden destek bekledim; psikiyatriden benim için randevu aldı çünkü açılmayı düşünmek bile onlar için bir hastalıktı. Tabii ki gitmedim çünkü ben hasta değildim ya da hastalıklı bir düşünceye sahip değildim. Sadece olmadığım biri gibi davranmak istemedim.
Bu sene bir cesaretle amcama giderken eşarbımı takmadım, eskisi gibi gittim. Sanki o üç yıl hiç olmamış gibi ya da sanki o hayatı başkası yaşamış gibi hissettim. Annem sürekli “Akrabalar ne der” diye söyleniyordu ama ilk destek amcam ve eşinden geldi; “Sen nasıl mutluysan biz öyle mutluyuz” dediler. Çünkü onlara göre hayat bunları düşünmek için çok kısaydı. Yengemin elimi tutup “Kalbin kirlenmesin, gerisi halledilir” demesini ömür boyu unutmam. Ben, benim gibi bir durumda olanlara sadece şunu söylemek istiyorum; o ‘el âlem ne der’ lafı var ya, unutun onu, cesaret edip bir şey diyemiyorlar yüzünüze. Herkes kendi hayatından sorumlu ve kimseyi ilgilendirmez; ancak 1-2 gün konuşulup sonra unutuluyor. Tesettürden çıkalı neredeyse bir yıl olacak. Eski halimi hatırlayan bile yok çünkü ben hep aynı insandım; öncesinde, sonrasında yani hepsinde ben aynı kişiyim. Değişen sadece kıyafetler…
(Görsel: Rachel Baes)
Comment (1)
Senin adına çok sevindim.Ben 4 senedir kapalıyım. Ve 3 yıldır da açılmak istiyorum. 12 yaşımda kapandım daha neyin ne olduğunu bilmeden.1 yıl sonra anneme söyledim anne ben bu şekilde mutlu değilim dedim annem okulunu değiştiririm hep o zengin züppeleri seni değiştiriyor dedi aslında tam tersiydi özel okulda okuyorum ve kapalı olduğum için dışlandım hakaret yedim. Bir yıl sonra tekrar söyledim annem babana söylerim seni imamhatipe gönderir beni sınama dedi yine bir şey demedim. Bu sene başka bir okula gitmek istedim çünkü kapalı olduğum için daha fazla hakaret etmelerini istemiyordum.bir cesaretle babama söyledim babam da “eğer açılırsan sana kızım demem” dedi benim orda dünyam yıkıldı. Yeni okuluma açılıp gitmek istiyordum beni kapalı görmesinler açık bir şekilde tanısınlar istiyordum.Ama olmadı işte. Eğer konuşmak istersen instagram nisa_cebe