Bir anne nasıl olur da kızının mutsuz yaşamasını göze alır, bilmiyorum.

Tam iki yıl önce, büyük kararlar vermek için çok küçük olduğum iki sene önce, kendi isteğim ile kapanmaya karar verdim. O zamanlar için kendimce en doğrusunu yaptığımı düşünürdüm, böyle olması zorunluydu.

Zamanla fikirlerim değişti. Ve aslında önemli olanın kafayı değil de, içindekini kapatmak ile olacağını idrak ettim. Ve anneme bunu açtım; yemediğim, duymadığım hakaret kalmadı. Beni okula göndermeyeceğini ve eğitim hayatımın biteceğini söyledi.

Bir anne nasıl olur da kızının mutsuz yaşamasını göze alır, bilmiyorum. Tek istediğim aynaya mutlu bakmak ve kendimi sevmek.

Görsel: Inès Longevial

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir