4 abim sırayla geldiler sırayla dövdüler, yine de kapanmadım.

Benimki aslında biraz daha farklı, evet ben de zorla kapatıldım ama buna karşı çıkmak yerine boyun eğmeyi tercih ettim.

13 yaşındaydım, muhafazakâr bir ailenin tek kız çocuğuydum ve 5 erkek içinde büyüdüm. 12 yaşıma kadar tek bir okulda okudum. 13 yaşıma girdiğimde ise okulum değişti. Voleybol ve futbola aşırı düşkündüm, aynı zamanda okul takımlarında 6 defa 1. oldum. Ailem duyduğunda okulumu değiştirdi, ‘Kız çocuğu futbol oynamaz’ dediler. Okulum değişti ama benim futbola olan ilgim hiç değişmedi. Yeni okulumda takıma girmek için antrenmanlara katılıyordum, beden hocası haftasonu antrenman olduğunu söyledi. Cumartesiydi, gittim okul boştu, diğerlerinin nerede olduğunu sordum, ‘Onlar gelir şimdi, sen git spor odasından topları al’ dedi. Odaya girdim topları almaya ama o odadan bir daha çıkamadım, çıktığımda ise artık çocuk değildim. Bir anda büyük kalmayı ben tercih etmedim, evet beden hocamın cinsel istismarına uğradım. Tehdit edildim, korktum, sustum, okula asla gitmedim ama peşimdeydi. Bazen evin önünde, bazen gittiğim marketteydi. Evden çıkmadım sonra aile baskısı, ‘Kapan kapan’ diye. 5 abi hepsi bir yerden, anne baba ayrı yerden. O kadar güçsüzdüm ki kapanırsam belki bir daha bana kimse dokunamaz diye düşündüm bir an ve evet onların isteği oldu. Ben kapandım, aradan 2 yıl geçti. Her gecesi kâbus dolu koskoca 2 yıl. 16 yaşıma girmeme sadece 1 gün kalmıştı, başım kapalıydı ama kapanmak istismarı önlemiyormuş. Bunu bir kez daha gece 12’de çok acı bir şekilde anladım, öz amcamın oğlunun cinsel istismarına maruz kaldım. Anladım ki bunun kapalılıkla açıklıkla hiç alakası yokmuş. 8 ay kadar yetiştirme yurdunda kaldım, oraya ilk gittiğim gün başımdakini yaktım, kıyafetlerimin hepsini kestim sonra çöpe attım. Ailem beni böyle görünce şok oldu, sonra babam yurttan çıkarttı beni kandırarak. Çocuktum, babamın sözleri o kadar büyülemişti ki inandım. Sonra evde baskılar tekrar başladı kapanmam için. Şiddete uğradım, 4 abim sırayla geldiler sırayla dövdüler, yine de kapanmadım. Annemler kıyafetlerimi attılar, yine kapanmadım. Gece uyurken saçımı kestiler, yine kapanmadım. Şu an 18 yaşıma yeni girdim. Hala da devam ediyorlar beni kapatmaya ama asla kapatamayacaklar. Herkesin farklı acı hikâyesi vardır, benim de hikayem böyle işte…

(Görsel: The Breadwinner)

Comments (6)

  1. Nutkum tutuldu, sdn cok guclu bir insansin…bil istedim

  2. Canım çok çok üzüldüm neden tacizleri ailene demedin bari polise anlat sığın cezasız kalmasınlar pislikler
    Ayrıca kapanma da benim yanımdaki arkadaşım bugün açıldı hemde 16 sene sonra üzülme

  3. Seni ve mücadeleni seviyorum.

  4. Kararsız ama kararlı

    Helal olsun sana sakın vazgeçme. Diren, kaç evden. Ne kadar şerefsiz var ya şu dünyada

  5. Eğer din iman namus edebiyatı olmasaydı bu ülkede sen damgalanmak öldürülmek linç edilmek korkusuyla psikolojik çöküntüye uğramayacak belki o sapık korkudan sana yaklaşamayacaktı dinsiz amerikada belki kızlar çok rahat ama orada bir tecavüz olayı olsa amerikalı bir kız babam ne der komşu ne der demez giderdi polise bizim çok büyük ahlak sorunumuz var kız tecavüze uğradıysa suçlu değildir bilakis herzamankinden daha çok desteğe ihtiyacı vardır zor olursa da sus çek git öldürme onu bir kez daha ne diyebilirim ki başka okurken sinirlendim..

  6. Yaşadıklarına rağmen yine de “hayır” diyebilecek kadar güçlü bir insansın. Seni ve cesurluğunu seviyorum. Keşke bir iş bulsan ozaman daha özgür olursun umarım .❤️?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir