Buraya daha önce bir yazı yazmıştım.

Merhaba, beni tanımıyorsunuz, belki de tanıyorsunuzdur kim bilir. Buraya daha önce bir yazı yazmıştım: https://yalnizyurumeyeceksin.com/2018/09/14/hala-kapaliyim-ama-keske-hic-kapanmasaydim/

O yazıdan sonra çok düşündüm, pek çok kez karar verdim, pek çok kez vazgeçtim. Burada hikayesini paylaşan onlarca insanın yazısını okudum. Ve benim yazdıklarım boş ve önemsiz göründü gözüme. İnsanlar neler çekmişti, bense sadece rahatsız oluyordum. O yüzden olduğum gibi kalmaya verdim, hayatı böyle yaşamayı biliyordum. Hangi kıyafete hangi eşarp uyar biliyordum, her gün ütü yapmaya alışmıştım, insanlar da bana alışmıştı, gerek var mıydı değiştirmeye çalışmaya? Böyle yaşamak çok daha kolay değil miydi? Ve karar verdiğimi sandım, kendimden emin olduğumu sandım ama çok kısa bir süre fark ettim ki benim istediğim bu değil. Her zaman yanlış olanı seçtiğimde asıl istediğimin ne olduğunu anlarım zaten, yine öyle oldu.

Benim dramatik bir hikayem yok, kendi içimde çok zordu bir şeylere karar vermem; emin olmam, anlamam. Ama işte şimdi buradayım. 14 yaşında kapandım ve aradan 10 yıl geçtikten sonra açılıyorum. Dile kolay 10 yıl. Çok korkuyordum, herkesin tepkisinden çok korkuyordum, ailem arkamda durmaz yapamam diyordum. Ya babamla aramız daha kötü olursa, ya benimle hiç konuşmazsa? Ya ablam bile benim yanımda durmazsa? Yeni bir başlangıç zamanı aradım. Yeni bir şehre gitsem, yeni bir işe girsem, evlenip hayatıma yeni bir başlangıç yapsam? Yapmadım, beklemedim, yeni bir başlangıç şansım yoktu zaten, yeni bir başlangıç diye bir şey var mı bilmiyorum zaten.

Bir gün, öylesine sıradan bir gün artık beklemek istemedim, insanlar için bekliyorsam niye bekliyordum ki? Bu iş önünde sonunda olacaksa? Gidip ablamla konuştum ne mutlu bana ki korktuğum başıma gelmedi, anladı beni, ‘Bu konu hakkında çok uzun zamandır düşündüğünü biliyorum senin tercihin’ dedi. Anneme sen söyle, dedim. Şaşırmış ama yanımda olacakmış, ‘Babanla konuşurum’ demiş. Babamın cevabını henüz bilmiyorum, yani en çok çekindiğim kişinin. Ve ben bugün dışarı başımı kapatmadan çıktım. Henüz tanıdığım hiç kimseyle karşılaşmadım ve o kapıdan çıkmak çok zor oldu benim için. Ama şunu söyleyebilirim ki rüzgarın saçlarınıza değmesi kesinlikle abartılmıyor.

(Görsel: Dom Dom)

Comments (8)

  1. Bende açılalı 4 gün oldu. Güzel bir duygu

  2. Ben hala başaramadım.. sizi tebrik ederim kendimde o cesareti bulamıyorum sanki sonrası için çabalamaya korkuyorum umarım bu bir an önce geçer ..

  3. ismini vermekten dahi çekinen biri

    Aileme hiç bir şey söyleyecek cesaretim yoktu ve internete kapalıyım ama açılmak istiyorum yazdım ve senin ilk yazdığın yazı çıktı karşıma onun sayesinde de bu setiyle tanıştım okuduğum ilk yazıydı senin yazın ondan cesaret buldum ve aileme söyledim ben de kendi hikayemi yazdım ve yayınladılar cesaretim arttı ama hala açılamadım ama çok yakında istediğim kişi olacağım senin adına da çok sevindim

  4. Sanırım benzer şeyler yaşamışız tek fark benm babam hiç karışmadı 6 yıl boyunca kapalıydım 25 yaşında açıldım ve 4 aydır açıgım rüzgarın saçına değmesi gerçekten inanılmaz güzel bi his.. Hayat sana pişmanlık vermesin

  5. Darısı başıma

  6. Senin önceki mektubunu çok iyi hatırlıyorum. Defalarca okumuştum. Hayallerine kavuşabilmene çok sevindim.

  7. Faith Lee

    tebrik ederim bu cesaretinizden ötürü ben aile açısından şanslıyım ama çevrem ne der nasıl bakar endişesinden bir türlü yapamıyorum. gerçekten kolay değil

  8. Umarım bir gün ben de bu cesareti gösterebilirim. Eğerdertleşmek isteyen varsa birbirimize destek vermek için instagramdan iletişime geçebiliriz gerçek hesabım değil @senaak88

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir