Ben 13 yaşında sözde kendi isteğim ile kapandım. Annem ve babamdan ziyade ablamın üzerimde büyük bir baskısı vardı. O daha çocuk denilebilecek yaşta iken dedemler tarafından kapatılmıştı. Annem giyinip kuşanmayı ve süslenilmesini çok severdi. Ablama ilk eşofman takımını aldığında bütün sülalede tartışma konusu oldu. Çünkü genç kız kısmının pantolon giymesi ayıptı. Ben daha ilkokul yıllarından itibaren, ilk regl oluşumla kapanmam gerektiğini öğrenmiştim. Hatta o yıllarda ve devam eden yıllarda da dedemin yanında hep kapalı oldum, hatta uzun etekler giydim. Dedem o kadar baskıcıydı ki evdeki kadınlar regl olsalar da namaz vakti geldiğinde namaz kılıyor gibi yaparlardı. O zamanlar ben yeni yeni öğrendiğim için hevesle kılardım. Sonra beni kapattılar. Fiziki şiddet görmedim elbette. Annem babam çok iyi insanlardır. Diyebilirim ki bu konuda en büyük destekçim hep annem olmuştur. Ama ablam hep iğneleyici bir üsluba sahipti ve sürekli psikolojik bir baskı uyguluyordu.
Ortaokul çocuğuydum, bir pantolon alınıyorsa bir de etek alınıyordu. Ha tabi bir de pantolonların üzerine uzun tunik giyiyorduk. Bu yaşta vücut hatlarım belli olmuyordu elbette ama ileride böyle bir yaşam süreceğim için ağaç yaşken eğilir diyerek beni “alıştırıyorlardı.” Oysa ben alışmadım. Aksine, bastırıldığım için yapmayı istediğim şeyler daha da arttı. Lise 2’de açıldım. Ablam annemlere çok kızdı. Neden lise 2 biliyor musunuz? Çünkü ablam evlenmiş ve evden gitmişti. Tabi bu üstümdeki baskıyı tamamen hafifletmedi. Annemler “Büyüyünce kapanır” dediler. Ablam “Görürsünüz bir daha kapanmaz” dedi. Ben bugün üniversite mezunuyum, master yapıyorum. Ablam ile hala aynı konu açıldığında tartışıyoruz ve asla birbirimize hak veremiyoruz. Sülaledeki tek açık kız benim. O yüzden yıllardır pek düğüne gitmiyorum. Çünkü düğünlerde ne giyeceğim büyük bir tartışma konusu oluyor. Genelde pantolon gömlek giymek zorunda kalıyorum. Aileden biri evleneceği zaman ise durum daha vahim. Abiye… Tesettür abiye giyersem ve sadece başım açık olursa onay alabilirim. Bakın 23 yaşında kendi paramla geçiniyorum ve hala onay bekliyorum. Hala benim başımın kapanması için baskı uygulanıyor.
Son olarak, geçen sene ablam anneme “Kıza evde sürekli iş yaptırdığın için başka şehirde okudu üniversiteyi, evden kaçtı resmen” dedi. Anneme asıl sebebin kapanma baskısı olduğunu söyledim. Yakında eve döneceğim ve beni büyük bir kaos bekliyor olacak. 28 Şubat sürecinde ikna odaları olduğu anlatılıyor, peki bize yapılan bu zulüm niye? Bir de şöyle bir boyut daha var “Evlenince kapanır” Sırf bu mesele yüzünden erkek arkadaşıma açık açık sordum. Böyle bir baskı yapmayacağını bildiğim halde sordum. Çünkü emin olmalıydım. 23 senedir gördüğüm baskıyı ileride de görmek istemiyordum. Tesettür bir farzsa ve ben yerine getirmiyorsam neden benim günahım değil de annemin babamın günahı olsun? Evet, ablam diyor ki “Senin yüzünden annem babam da yanacak” Ama durup düşününce ablama da kızamıyorum çünkü dedem ile büyüdü. Günah benim, suç benim. Bu benim. Açık kalmaya devam edeceğim. Kopuk kopuk oluşu ve anlatım bozuklukları için kusura bakmayın, yıllardır ilk kez yazıyorum bunu ve aslında yazılmamış o kadar şey var ki…
(Görsel: Adara Sánchez Anguiano)
Comment (1)
Eğer islamın allahı sizin saçınızın görünmesine göre ailenizi yakacaksa ahiret bayağı ilginç olacak. Boş verin bu masalları. Benden 3 yaş büyüksünüz. Aklınız ve cesaretiniz var belli ki. Kendinizle gurur duymalısınız. Bu cesaret ve gururun yanına ”neden” sorusunu da ekleyin lütfen. Size bunu zorlayan kültür ve dini iyi tanıyın.