Kendimi çoktan günahkar hissetmeye başlamıştım çünkü regl olmuştum.

Kim henüz vücudunu bile tanımadan, keşfetmeden, cinsiyetinin bile farkında olmadan tüm bedenini kaplayan bez parçalarıyla donanmak ister ki? Ya da neden donattırmak için ısrar eder? Henüz 13 yaşındaydım kapandığımda ve çoktan kendimi günahkâr hissetmeye başlamıştım çünkü regl olmuştum. Aslında en mükemmel hissetmem gereken bir dönemde günah defterimin açıldığını söyleyerek beni hem korkutuyorlardı hem de ağlatıyorlardı. Sorguluyordum ben nasıl büyürüm diye… Kapanmama neden olan tabii ki ailem ve çevremdi. O zamanlar yabancı bir erkeğin gördüğü her saç telimin öldükten sonra yılana dönüşeceğini söyledi ailem bana. Ne zaman açık bir kadın görsem hep ona üzülür ve acırdım yanacak bu kadına neden kimse öğretmemiş diye ya da yaşıtlarıma anlatmaya çalışırdım, kendim korktuğum gibi onları da korkuturdum. Düşünsene içimde oluşan tramvayı, insanlara acıyordum… O dönem neredeyse cinsiyetimden nefret etmiştim çünkü örtü beni kısıtlıyordu. Erkek olsaydım kapanmak zorunda kalmayacaktım. Küçücüktüm, deli gibi koşup eğleneceğim zamanda o sıcak yaz günlerinde yaşıtlarımdan farklı olup tanrının gözüne girmem gerekiyordu, aksi takdirde cehennemde ölüp ölüp dirilecektim. Neden mi? Tanrının yarattığını diğer varlıklardan saklamadığım için. Ben kendimi bildim bileli cehennem korkusu ile yaşardım ve tanrıyı sevmekten ziyade ondan korkmam gerektiği öğretildi. Ben beni bu derece mükemmel yarattığına inandığım, buna inandırıldığım bir tanrıdan korkmak yerine ona aşık olmayı yeğlerdim ya da bunun öğretilmesini… Aslında din ve tanrı öğretilmemeli, yaşarken gösterilmeli. Bir insan sorgulanmayacak kadar kıymetli ve gözünde değerine paha biçilemeyeceğine inandığı şeyi, zaten anlatmadan hissettirmeli. Daha anlatamadığım birçok şey var, aileme kalsa hepsi benim ahiretim için, fakat ben dünya hayatımı mahvetmek istedikten sonra beni ahiret ile ödüllendireceğinin vaadini veren Allah’a inanmıyorum. Benim tanrım bana yeter.

(Görsel: Ammi Phillips)