Merhaba, hiç tanımadığım ve bunu okuyan, içi içine sığmayan insan. İçin içine sığmıyor; çünkü kendin gibi birisini arıyorsun, aynı benim gibi. Meğer yalnız değilmişiz. Burayı okuduktan sonra hem çok mutlu oldum, hem de çok ağladım. 18 yaşındayım şu an. Tam 4 önce severek kapandığımı sanarak…
Şu an yazmaya başlıyorum. Aslında hep dışına bakılıp yargılanan kızdım. Bazen hayatta bize dayatılan yolları yürüyoruz, kendi yolumuzmuş gibi. İnsanlar seçiyor, biz de kendimizin seçtiğine inanıyoruz. Belki de seçiyoruzdur, bilmiyorum. Ailemdeki herkes kapalıydı, büyüdükçe de kapanıyordu. Aslında içimden bir şey kapanmamı istemiyordu. Tanrı’nın varlığını sorguladığım…
Merhaba, ben 18 yaşında bir yıl daha üniversite sınavı için hazırlanan bir kızım. Hayatımdan bir yılın boşu boşuna gitme nedeni ise ailem. Annem dünyanın en muhafazakâr insanı olabilir. Beni küçüklüğümden beri isteğim dâhilinde veya dışında Kuran kurslarında ve o tarz yerlerde (yatılı kurs/cami vs.) büyüttü.…
Ailem çok baskıcıydı ve 13 yaşında zorlamalarıyla başımı örttüm. Özellikle babamın zorlamasıyla hatta babamın ailesinin, akrabalarının “Sizin kız da liseye başlayacak artık.” demesiyle başörtüsünü taktım. 6 yıldır başımda ama kalbimde değil. Annem açık görüşlü, beni dinleyen fakat kendi özgürlüğü olmayan bir kadın. Bana karşı çok…
Annem dindar ailemiz için aşırı marjinal bir tip olduğumu söylerdi, hala da söyler ama bir dönem marjinal olmanın iyi bir şey mi yoksa kötü mü olduğuna karar veremediğim için o dönemde ailemin hep parmakla gösterdikleri kızlardan biri olma çabası içine girip, kendi isteğimle kapandım ama…
Merhaba, benim hikâyem buradaki herkesin hikâyesinden biraz farklı. Öncelikle yaşım. Buradaki çoğu kişi yirmilerinde, otuzlarında… Ben ise daha sadece 15 yaşındayım. Lise 1. sınıfı bitirmek üzereyim. İlk defa başıma başörtüsü geçirildiğinde 3. sınıfa gidiyordum. Öğretmenler çok kızmıştı bana, aileme. Ailemin kapalılık vaadi de oyuncak idi!…
Merhaba. Sizler gibi ben de özgürlüğü için savaşan bir genç kızım. Benim anlatacaklarım sizinkilerden ne eksik ne de fazla. Tam anlamıyla aynı şeyleri yaşıyoruz. Bu platformla tanışalı yaklaşık 1 sene oluyor. Kendimi şanslı hissediyorum çünkü benim gibi çıkmazın içinde olan birçok insanın olduğunu bilmek beni…
12 yaşındayken kendi kararımla kapandım. Daha regl bile olmamıştım. İlk başta annem izin vermedi. ‘Erken, biraz daha büyümen lazım’ dedi. Ben resmen yalvardım, ne olur izin ver de kapanayım diye. Nihayetinde izin verdi. 12 yaş ya, daha çocuğum. Kapanırken babam benden bir söz istedi. “Açılmayacağına söz…
Başarmayı bekleyemeyecek kadar sabırsız ve korkağım, onun için hikâyemi şimdi anlatmak istedim. Çevrem beni her zaman asi bir kız olarak görmüştü, bense içimde yatan kırılgan kızı çıkarmamak için o kimliğe bürünmüştüm. Aslında 14 yaşında başladı her şey. ‘Kapanacak benim kızım, kapalı annenin kapalı kızı olur…’…
Lise 9. sınıfta, 14 yaşında örtmüştüm başımı. Ama sormayın nedenini, yaptım ve bilmiyorum. Annem sevindi. Sonra kavradım ne yaptığımı. Kafamdaki örtü zamanla beni kısıtlamaya başladı. Bakın, ‘Örtü seni kısıtlamaz’ mevzusuna girmeyin. Sevmediğiniz bir şeyi sürdürmek zorunda kalsanız siz de kısıtlı hissedersiniz. Tam tersini yapmak, örtmek…
14 yaşında kapandım ben. Hayat bir sürü sebep koydu önüme, İmam Hatip lisesine gitmek zorunda kaldım. Ailem kapalıydı zaten. Kabul görmek için, dışarıda dolaşabileyim diye kapandım ben de. İmam Hatip lisesi okudum ve soğudum Müslümanlardan. (İslam’dan değil) Aslında ben saçlarını yapıp, minicik daracık şeyler giyip,…
Ben zorla kapanmadım. Babam çok hoşgörülü ve yardımsever bir insan. Çanakkaleliyiz ve bizim ailedeki İslam anlayışı Anadolu’dakinden çok farklıydı. Ben asla dışarı çıktığım saate, gittiğim yerlere, konuştuğum erkeklere, izlediğim dizilere karışılan bir ortamda yetişmedim. Sevdiğim çocukları babama anlatırım ben. Erkek kardeşime de anlatırım. Abim olsa…
Bundan tam 8 sene önce tamamen zorla kapatıldım. Hatta puanım Fen lisesine yettiği halde sırf başım kapalı okuyabilmek için zorla İmam Hatip lisesine gönderildim. O zamanlar işin çok farkında değildim karşı çıkamadım bile, sadece regl olmamak için dua ediyordum. Şimdi durup babamı ve o baskıcı…
Herkese merhaba. Buradaki tüm yazıları okumuş biri olarak yazacağım lakin nereden başlayacağımı bilmiyorum. Zorla kapatılan binlerce kızdan sadece birisiyim. 16’lı yaşlarımın başında kapandım, henüz 10. sınıfa yeni başlamıştım. Öncesinde neredeyse bir senelik tatlı uyarılar başlamıştı. Kızım artık kapan, zamanın geldi, yavaş yavaş bir yerden başla,…
Merhaba, Ben 17 yaşında bir öğrenciyim. Bundan 7 yıl önce ortaokula İmam Hatip ile başladım. Ailem, arkadaşlarım ve genel çevrem; babamın hoca, annemin çarşaflı bir kadın olmasını göz önünde bulundurarak belki de bana çizilen kaderin farkındaydılar. İmam Hatip Ortaokulu’na başladım, kapanmak için uygun bir ortamdı.…
Annem ve babam, Buraya bir mektup bırakıyorum, belki yolunuz düşer okursunuz. Belki benim yazdığımı anlar, belki anlamazsınız. En baştan anlatmak istiyorum sizlere derdimi. Çünkü karşınıza geçsem daha cümlem bitmeden bana sesinizi yükseltecek ve laflarımı bana yutturacaksınız, biliyorum. Üzgünüm, verdiğim karardan dönmek istiyorum. Üzgünüm, kendimi kendim…
13 yaşında, Hollanda’da doğup büyümüş bir çocuk idim. Ailem ‘Bu kız Hollanda kültürüne fazla adapte oldu, din iman bilmeyecek, unutacak’ diyerek beni Ankara’da yatılı okula gönderdi. Orta 3 ve liseyi Türkiye’de, Nakşibendi’nin yurdunda kalarak okudum. Etrafım güya dindar insan ile doluydu. Arkadaşlarım, öğretmenlerim örtülüydü; sadece…
Pişmanım… Çocukluğumdan beri tek amacım başkalarının isteklerini tatmin etmek oldu nedense. Övülmediğim sürece değersiz hissediyordum. Bunun için de birçok şey yaptım. Hiç yemek yemeden 14 kilo verdim, geceleri uyumadan ders çalıştım. “Maşallah kızım incecik olmuşsun, kızımız da pek zeki…” Bu kasıntı cümleler bir şekilde beni…
Anadolu’nun küçük bir şehrinde yaşayan muhafazakâr bir ailenin küçük kızıyım. Babamın babası imam, son derece yobaz ve itici bir adam; dede demeye dilim varmıyor. Hasta yatağındaki babaanneme bile aşırı merhametsiz davranan, halamın hayatını zehir eden biri. Halam şu an 50 yaşında ve hiç evlenmemiş dedem…
Sizleri öyle iyi anlıyorum ki… Ama ne yazık ki aynı duyguları yaşayan insanlar birbirlerini anlayabiliyorlar sadece. İnsanımız, büyüklerimiz için anlamak, anlayabilmek çok zor bir eylem. Anlamaktan, değişimden ödleri kopuyor hatta. Ben de 30 yaşına yeni basmış, 16 yıldır kapalı bir kadınım. Ailemle yaşıyorum. Üniversiteyi bitirdim…
Ben de her birimiz gibi muhafazakârlık adı altında dini işine geldiği gibi kullanan namus takıntılı bir ailenin içinde doğdum. Benimki burada anlatılanlar kadar ağır olmadı ama paylaşmak istiyorum çünkü bu benim hayatımın en iyi zaferlerinden biriydi. Bundan 10 yıl önce babamı kaybettim ve babam gerçekten…
Ben 13 yaşında sözde kendi isteğim ile kapandım. Annem ve babamdan ziyade ablamın üzerimde büyük bir baskısı vardı. O daha çocuk denilebilecek yaşta iken dedemler tarafından kapatılmıştı. Annem giyinip kuşanmayı ve süslenilmesini çok severdi. Ablama ilk eşofman takımını aldığında bütün sülalede tartışma konusu oldu. Çünkü…
Nereden başlayacağımı tam bilemesem de bir yerden başlayacağım. Ben 17 yaşındayım ve 6 yıldır başörtülü bir kızım. Annem ve ailesi aşırı dindarlar. Annem, benim -imanlı- bir kız olmam için her şeyi yaptı. Anaokulu yerine Kuran Kursuna gittim. Annem hemen hemen her gün tarikatın sohbetlerine gider,…
Biraz uzun bir yazı olacak gibi. Bunca sıkıntımı, bunca susmuşluğumu, 8 senenin yükünü ufak satırlara sığdırabileceğimi sanmıyorum da zaten. Dindar bir aileye doğmuştum. Babamın kaçamakları olsa da dinine bağlıdır. Annemdeki Allah korkusu ve sevgisi belki de peygamberlerde bile yoktur. Beni de böyle yetiştirdiler. Ya da…
13 yaşında ‘kendi isteğimle’ kapandım. Kendi isteğinle kapanmak meselesi birçoğumuzun da yaşadığı gibi kendi rızamızla olsa dahi yaşanılan ailenin ideoloji süzgecinden geçerek omuzlarımıza gelen bir yüktür. Bunu 23 yaşında anlıyorum. Fakat 13 yaşındaki o küçük kız çocuğu halimle bunun farkında olmayarak kapanmak istediğimi aileme bildirdim.…
Yıllardan 2011. Lise 2. sınıftayken bir anda kapanmaya karar vermiştim. Kimsenin baskısı olmadan. Annemin sözünü hep hatırlarım; ‘Kapanmaya karar verecek yaşta değilsin, iyi düşün, kendini kısıtlama.’ Ama dinlemedim ve kapanmanın gerekli olduğunu düşündüm, başıma örtümü alarak bir bayram sabahı dışarı çıkmıştım. Mutluydum. Doğunun bir ilinde…
Aşırı muhafazakâr bir ailede doğdum ve büyüdüm. Ailemde kız çocuğu olarak değer görmediğim, sevilmediğim için ‘Belki bundan sonra beni daha çok severler’ diye 9 yaşında ‘kendi isteğimle’ kapandım. Aslında haklı da çıktım, bana olan tutumları olumlu yönde değişti ama ben büyüdükçe kendimi bedenimin içinde hapsolmuş…
Nereden anlatmaya başlasam bilemiyorum. Benim annem ve babam evlenmeden önce dindar insanlar değillermiş. Annem evlendikten sonra geleneksel olarak saçları görünecek şekilde türban örtmeye başlamış, taa ki bir tarikata mensup olana kadar. Sohbetlere gidiş gelişler sonucu annem baya bir kapanmış, babam istememiş bu şekilde kapanmasını ama…
Kim henüz vücudunu bile tanımadan, keşfetmeden, cinsiyetinin bile farkında olmadan tüm bedenini kaplayan bez parçalarıyla donanmak ister ki? Ya da neden donattırmak için ısrar eder? Henüz 13 yaşındaydım kapandığımda ve çoktan kendimi günahkâr hissetmeye başlamıştım çünkü regl olmuştum. Aslında en mükemmel hissetmem gereken bir dönemde…
Aynada gördüğüm ben, ben değilim. Her geçen gün de bu yabancılığı iliklerime kadar hissediyorum. Bundan 3 sene önce kendi isteğim ile kapandım. Kimse beni ne zorladı ne de yapma etme dedi. Kararım yalnızca bana bırakıldı ve ben de Kur’an’ı okuyup (en azından bir kısmını) araştırmalar…
Dindar olduğunu savunan ama din üzerine pek de bir şey yapmayan bir baba ve dindar ama özgürlükçü bir anne tarafından yetiştirildim. Babam ve ailesi için tesettür bir gelenektir, şöyle ki; belli bir yaşa geldikten sonra kız çocukları kapanmak zorundadır. Bu yazılı olmayan bir kuraldır. Ben…
Merhaba. Ben baskı altındaki binlerce kız çocuğundan sadece bir tanesiyim. Öncelikle 16 yaşındayım ve sanırım yaklaşık 11-12 yaşlarımdan beri kapalıyım. 6. sınıftaydım, arkadaşımla beraber olmak için bir İmam Hatip ortaokuluna gidiyordum. 5. sınıftayken sınıfımdaki açık 3 kişiden biriydim. Daha okuldaki ilk senemden itibaren bütün öğretmenler…
Platformunuzu bir süredir takip ediyorum ve son günlerde yayılan #1yearchallenge sayesinde de yazmaya karar verdim. Benim hikayem henüz bitmedi. İlkokul yıllarında sokakta oynayan efsane nesildenim ben. Yaş 40′ a yaklaşıyor yavaş yavaş. O zamanlar sokakta oynardım, babam işten gelmeye yaklaşınca annem balkondan bana bir örtü…
“Eve almam seni. Kapıya o şekilde gelirsen eve almam.” Saat 02.28 kafamda tek yankılanan annemin bu acımasız sözleri. Sadece ‘Açılırsam ne yaparsın?’ demiştim hâlbuki. Evladı reddetmek bu kadar kolaymış demek. 14 yaşında aile baskısı ve çevresel sebeplerle kapananlardanım ben de. Elin pedofili adamı benden tahrik…
Bugün keşfettiğim bu sayfa şu zamana kadar aradığım şeydi. Youtube’a, Google’a İngilizce veya Türkçe olarak başını açan insanlarla ilgili aratmadığım kelime kalmamıştı. Fakat Youtube’da karşıma çıkan BBC’nin o haberine tıklamamla buralara geldim. Hikâyeleri okudum ağladım… Şimdi de kendi hikâyemi anlatmak istiyorum. 22 yaşında bir kızım.…
Başka bir dünya mümkün! Bizim evde Kur’an okuyabilmek okuma yazma bilmek kadar önemliydi, sonuçta ilk ayet “Oku” idi. Her yaz tatilinde ablam ile 1 ay bile olsa düzenli olarak camiye ya da bir kursa giderdik. Yine bir yaz tatili, ilk kez yatılı bir kursa tek…
Hırsızlık yapmadım ben. Birine iftira atmadım mesela. Yalan söylemedim, kimsenin namusuyla işim yok. Başka birinin hakkına girmedim, bilerek kalp kırmadım. Hiç mi önemi yok bunların? Tüm bunlar benim saç tellerime mi bağlı? Saçlarım görünürse ahlaksız, hırsız, yalancı mı olacağım? Hayır, yine aynı kalacağım. Namaz kılıp…
20 yaşında kapanmaya karar verdiğimde bu dünyanın çok kötü ve acımasız bir yer olduğunu ve kendimi korumak için tesettüre girmem gerektiğini düşündüm. Kimseye söylemeden bir gecede verdim kararımı. Ailemin üzerimde hiçbir baskısı olmadı. Kapanma konusunda uyarılar alarak büyümedim. Kendi verdiğim bir karar bana çok büyük…
Benim özgürce açılıp insan içine çıkabildiğim bir hikâyem yok ama benden genç olan kız kardeşlerime yol göstermesi için bir şeyler yazmak istedim. Kapandığım yıl henüz 7. sınıftaydım. Bazı genç kızların okulda eteğini kısalttığı bir dönem vardır ya hani, ben de çocukluk işte bir gün okulda…
Merhabalar ben Zeynep. 17 yaşına girmek üzere olan bir lise son sınıf öğrencisiyim. Aşırı dindar, tarikatlı bir ailede yaşıyorum. Çocukluğumdan beri hep din adı altında büyüdüm, daima bir gün kapatılacağım bilinci ile büyüdüm. 11 yaşındayken ‘Ne zaman kapanıyorsun’ sorularını almaya başlamıştım. Benim elimde olan tek…
Bugün size kendi maceramı anlatmaya geldim, henüz sonuna gelmedim ama çok az kaldı hissediyorum. Buradaki birçok hikayeye benzer bir hikayem var ama bir yandan da asla benzemeyen bir hikaye… Ortaokuldan çıktıktan sonra başörtüsünü babasına aşık bir kız olarak aldım saçlarıma. Beni hep seven ve bana…
12 yaşındaydım ilk kapanmaya karar verdiğimde. Birçok insanın aksine ben kendi isteğimle buna karar vermiştim. Çünkü ailem böyleydi, çevrem böyleydi, böyle olması gerek herhalde diye düşünmüştüm. Ailem hiçbir zaman baskı kurmadı, ama her seferinde uygun bir dille empoze ediliyordu bu fikir bana. Ben de iyi…
Ben 17 yaşındayım. 3 senedir kapanmam için baskı vardı, 1 sene önce kapandım ama başıma taktığım her gün kendimden nefret ediyorum. Dinle çok alakalı da değilim. Bazen namaz kılıyordum sadece istemek için. Sadece ailemin gönlü olsun diye kapalı kalma isteği istiyordum. Yakıştıramıyorum. Açılmak istediğimi aileme…
Benim de bir çoğunuzdan farklı bir hikayem yok. Belki bir çoğunuza göre daha şanslıydım, o kadar. Regl olur olmaz başörtüsü takmam için baskılara maruz kalmadım. Regl olmamdan yaklaşık bir yıl sonra, 7. sınıfın yaz tatilinde kendi isteğimle kapandım. O gün kendime şunu söylediğimi çok net…
Anneciğimi 10 yaşında kaybettikten sonra ailemden geri kalan kişilerle anlamsızca dine yönlendik. 10 yaşında kapatıldım, kaderimi çizdiler. 12 yaşında kalçam gözükmesin diye deli gibi 30-35 dükkân geziyordum. 6 yıl böyle geçti, kendimi özgüvensiz ve mutsuz hissediyordum. Aynaya bakmıyordum, çıkaramazdım. Lisedeydim ve herkes beni muhafazakâr olarak…
Hem agnostik, hem başörtülü! 16 yaşında gençliğinin baharında arkadaşlarıyla aynı sweatshirtü giyip, aynada poz veren, hafif ruj ile okul müdürüne yakalanmadan sınıfa koşan, saçlarını rüzgârda savuran, yağmurda ıslatan biri olmam gerekirken; her sabah otobüse binerken bile utanan, yüzünü yerden kaldıramayan, kendi olamayan, düşüncelerini belirtemeyen ezik…
13 yaşında kendi isteğimle başörtüsü taktım. O zamanlar mutluydum ve dini sadece kadınların başörtüsü olarak görüyordum. Liseye geçtiğimde başörtüsü bana zulüm gibi gelmeye başladı ve özgürlüğümün kısıtlandığını hissetmeye başladım. Arkadaşlarımın yaptığı şeyleri yapınca “sen kapalısın” tepkisi ile karşılaşıyordum. 1 yıl kadar düşündüm başımı açmayı ama…
Gençliğinde her türlü hovardalığı yaşamış, alkolden sokaklarda yıkılıp kalmış ama 30 yaşından sonra bir şekilde tarikata girmiş ve dindarlaşmış bir babanın kızıyım. Bildim bileli babamın sınırları çok keskin. Tarikat toplantılarına hala devam ediyor, 2 erkek kardeşimi de bu yönde, kendi görüşü doğrultusunda yetiştirdi. Kardeşlerimden biri…
Fanatik dindar olmayan fakat geleneksel olarak evli kadınların beyaz tülbentli, bekar kızların yazmalı olduğu bi köyde doğdum. Çok başarılı bulunduğum için köyden kente okumaya gönderildim, hem de bi minibüs dolusu erkek öğrenci içinde tek kız olarak. 8.sınıfa geldiğimde ailem beni artık başörtülü okula gitmem konusunda…
Bu platformu görünce biraz duygulandım. Ben 15 yaşında kendi isteğim ile kapandım, ama kapanmasaydım bir baskı olur muydu diye düşünmeden edemiyorum. Çünkü muhafazakâr ve sağ görüşlü bir ailede büyüdüm. Ben hala Allah’a inanıyorum ama insanların bazı farzları diğerlerinden üstün tutması ve başörtüsünün bu kadar sembolleştirilmesi…
Ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim yok. Kişisel çatışma içerisinde olduğum gibi, her şey de bir çatışma içerisinde yaşamımda. İnsanlar kafamda ne olabileceği hakkında konuşup duruyorlar. Üniversiteye hazırlanma senemdeyim. Sanırım bana en çok yardımcı olan şey, şu ana kadar dinlediğim metal müzikler. 11 yaşında…
Hisleri tamamen aktarmak neredeyse imkânsız. Ama hepimiz çoğunlukla ortak noktalardan geçtik. Bunu düşünüp gerçekten yalnız olmadığımıza inanıp, kendimize güvenmekle başlıyor mücadele. Uzun zamandır buradan hikâyeleri takip ediyor olmama rağmen ilk defa yazmayı düşündüm. Çünkü 6 yılı aşkın olan bu mücadelede kendi kararımı verdim ilk defa.…
8. sınıfın yazında babam tarafından iki seçenek sunuldu: Okula başımı örterek gitmek ya da okuldan alınmak. Seçenek dediğime bakmayın, okumaya ve okula aşık bir insan olarak başörtüsü benim için zorunluluk olmuştu. Kıvır kıvır saçlarımı istemediğim şekilde kapatmak zorunda olduğum için evin içinde de görmek istemedim…
Merhaba. 17 yaşındayım, lise son sınıf öğrencesiyim ve üniversite sınavına hazırlanıyorum. Muhafazakâr bir aileye sahibim ve küçüklükten bu yana dini eğitim alıyorum. 13 yaşında kapandım, 4 yıldır da örtünüyorum. Kapanmaya karar verdiğim zaman bunu kendi isteğim doğrultusunda gerçekleştirdiğimi düşünmüştüm; elbette bir gün kapanacaktım ve erken…
Bulunduğum kalıp; düşüncelerim, ruhum ve tüm benliğimden öteydi. Dışarı vurmamak için çabaladığım her an taşırıyordum. 14 yaşımda kapanmıştım. Ben daha çok küçükken empoze edilen kapalılık, daha 12 sularımda pantolon üzeri uzun tuniklerle başladı. 7. sınıfta kapalıydım. Okulda açık, dışarıda fazlasıyla dindar bir görüntüm vardı. Beni…
Bu henüz bir başarı öyküsü değil. Muhafazakar bir ailenin 3. çocuğu ve tek kızı olarak dünyaya geldim. Karadenizli ailem doğduğum andan beri bana dini öğrettiler, hep bir gün başımı kapatacağım imalarında bulunuyorlardı ki daha küçücük çocukken “sen de başını kapatacaksın değil mi bir gün” dediklerinde…
Herkese merhaba. Ben kendimi bildim bileli başımı kapatıp 20 yaşında başını açan birisiyim. Öncelikle ailemi anlatayım. Babam üniversite mezunu ve çağdaş görünümlü bir baba gibi görünen, ama aslında her şeyimize karışan birisi. Annem ilkokul mezunu ve babamın ona çektirdiklerini anlayamayacak kadar zayıf (babamdan 12 yaş…
Kendimi bildim bileli zorba bir baba ve pısırık, baskılara çoktan yenik düşmüş bir anneyle beraberim. Ben ve kız kardeşim, babam ve onun zorbalıklarından o kadar çok şey yaşadık ki… Özellikle de ben, evin en büyüğü olduğum için her türlü bağnaz fikrini önce benim üzerimden denedi…
Nereden başlayacağımı bilmiyorum… Böyle bir platformu daha önce keşfetmeliydim.. Herkesin yazdıklarını okudum, defalarca okudum ve ağladım. 5 kız kardeşiz, ben 3.yüm. Ablamların başörtüsü baskısıyla büyüdüğünü gördüm. En büyük ablamın başörtüsü yasağı bahanesiyle başörtüsünü örtmediğini ama üniversiteye geçince menzil tarikatına katılarak okuduğu İngilizce bölümünü terkedip Arapça’ya…
Benim hikayem gerçekten çok ilginc, hala türbanlı biriyim ama yaklaşık 1 senedir ateistim. Aslında durum şu şekilde başlıyor; muhafazakar bir ailede yaşıyorum ve etrafımda akrabalarımın neredeyse hepsi türbanlı, ben küçük yaşlarımdan itibaren Kur’an kursuna gönderilen bir çocuktum, şahsen isteyerek gidiyordum, çünkü inanıyordum. 2 sene hafızlık…
Baskılar, baskılar, baskılar! Merhabalar ben şuan 20 yaşında hala üniversite kazanmaya çalışan bir öğrenciyim kapalıyım ve hikayem hala devam ediyor. İlk öncelikle belirtmem gerekirse, kendi isteğimle kapandım diyebilirim. Bana zaten küçüklükten beri relg dönemi başladığında kapanmam gerektiği ara ara söyleniyordu ve relg olduğumda ise tahmininizce…
Dine yönelimim çok küçük yaşta, kendiliğinden başladı. Modern bir ailem var ve özellikle de babam insan sevgisiyle dolu, sorgulayan, zeki bir adam. O yüzden, asla ailemden herhangi bir dini baskı görmedim. 7 yaşımdan itibaren kendi isteğimle Kuran kursuna başladım. 5 yıl boyunca devam ettim. Hocalar…
Merhabalar, öncelikle bir tesadüf idi bu sayfayla karşılaşmam, çünkü yaptıklarımı destekleyen bir sayfa. Yalnız olmadığı gördüm. Daha bir ay oldu açılalı belki. Açılmakla “ülke meselesi” olmamalı ama muhafazakar bir ailenin çoçuğu iseniz, elbette öyle olacak. Babam bilinçsiz bir şekilde şiddetle örtü beni ve ablamı, lakin…
Çok kişi varmış aynı hikayeyi paylaşan. Bu hikayede ben ve ikizim de var. Annem kapanmaya zorlamasa da bizi, sürekli bunun için baskı uygulardı. Yaz aylarında tişört ve dar pantolon giymemize izin vermezdi. Arkadaşlarımın dikkatini çekerdi uzun kollu giyinmem ben de terlemiyorum derdim. Annem eğer ki…
Kapanma hikayem buradaki anlatılanlardan çok farklı değil. Kapanma hikayeleri zaten çok bilindiktir, sıra dışı kapanma örnekleri çok azdır. Ben ailemden dolayı bir gün kapanacağı belli olan çocuklardandım ve şaşırtıcı da olmadı, zamanı geldiğinde bana da çocuk yaşta kadın muamelesi yapıldı. Biraz ailemin de kafasının karışık…
Mahalle kültürünün içinde büyüdüm ben. Hani böyle akşamları apartman kapılarının önünde annelerin çekirdek çitlediği, çocukların saklambaç oynadığı, futbol oynayan erkek çocukların cam kırdığı, bisikleti olmayanın olandan bir tur istediği; samimi, kavala kurabiyesinin bademi tadında, bir o kadar da dedikodusu hiç bitmeyen bir Söğüt Sokak’ta. Erkeklerin…
Prangalarımdan kurtuldum, nefes alıyorum. Buradaki birçok kişi gibi, ben de muhafazakar bi ailede dünyaya geldim. İlkokulda başörtüsü baskıları başladı. Ortaokulun yaz tatillerinde yatılı kuran kurslarına gönderiliyordum ve alışmak için gidip gelirken bile zorla başörtüsü takıyordum. Bir gün hediye gelen askılı elbise giyindim diye annemden “Babanın…
Bu benim aslında yıllar önce yapmamam gereken bir hatanın kurbanı olma hikayem. 20 yaşında İstanbul’da yaşayan bir kadınım. Evet “kadınım”, başörtülü olmam ilişkiye girmemi engellemedi… Annem 28 Şubat döneminde babası bir subay annesi ise dindar bir Anadolu kadını olan, kendi çapında annesinden öğrendiği ve imam…
Liseye geçtiğim yaz annemin zorlamasıyla kapandım. Babam hiçbir şekilde karışmadı buna. Ancak sonrasında devamlılığı konusunda uyardı. Dersleri her zaman iyi olan başarılı bir öğrenciydim. Fen lisesi kazandım. Ve orada benden başka kapalı kızlar olmaz sanarak tüm yazımı zehir ettim kendime. Ancak öyle olmadı. Gerçekten çok…
Henüz 13 yaşındayken kapanmıştım. Annem, abim ve ablam beni karşılarına oturttu bir gün ve artık kapanmam gerektiğini söylediler. Kabul etmek zorunda kaldım. O zaman hiç direnmedim. Çocuk yanım heves edip istemişti de. Zaten başka bir seçeneğim yoktu, olamazdı. Ablamı zamanında zorla kapatmışlardı, üstelik daha da…
Ben 18 yaşında muhafazakar bir ailenin kızıyım. Ama kesinlikle çok baskıcı bir ailem yok. Ailemle her türlü konuyu konuşabiliyor ve dinde yanlış bulduğum konuları kızsalar da onlara anlatabiliyorum. Lisenin 1. sınıfında, 15 yaşındayken kapandım. Çok bir bilgim yoktu kapalılıkla ilgili, yine her şey aynı olacak…
Merhaba. Ben 16 yaşında, lise ikinci sınıf öğrencisi bir kızım. Ailem yüzünden veya ailem için başörtüsü takıyorum, ama bunu istemiyorum. Uzun süredir bunu kabullenmiş olsam da, çevremdeki insanların açık daha güzel olduğumu söylemesiyle cidden bunu istiyor muyum diye düşündüm. Ben bunu istemiyorum, sırf ailem için…
Keşke bu şekilde olmasaydı ama maalesef ben de kapanıp sonra açılanlardanım. 8. Sınıfın 2. dönemindeydi. Karne günüydü. Normalde saçlarım o zamanlar hep at kuyruğu ile topluydu. O gün de okulda tokayı çıkardım, bir arkadaşımın güzel bir ceketi vardı, onu giyindim ve fotoğrafımı çekti, sonra fotoğrafı…
Benim hikayem biraz daha farklı aslında. Ben aile zoruyla değil, arkadaş zoruyla kapandım. 6.sınıfa giderken çok komik, neşeli ve sportif bir kızdım. O zamanlar sınıfta çok yakın bir arkadaşım vardı, bana regl olunca kapanacağını söylerdi. Daha doğrusu, ailesinin onu zorlayacağını. Ben de kendini yanlız hissetmemesi…
Merhaba. Bu platformdan yeni haberim oldu. Ben de hikayemi paylaşmak istiyorum. 17 yaşında kendi isteğimle kapandım. 30 senedir kapalıydım. Ve artık başörtümü çıkardım. Neden? Ben de olsam merak edip bu soruyu sorardım. 2 sene önceye dayanıyor başlangıcı. Ailevi nedenlerden dolayı çok ağır bir depresyonun içinde…
Öncelikle merhaba, böyle bir platform kurulduğu için ve benim gibi insanların olduğunu görmek beni çok duygulandırdı. Yazılan şeyleri okuduğumda sanki o günleri tekrardan yaşamışım gibi ağladım. Ben de kapandığımda lise 1’e gidiyordum, ailem aşırı dindar değildi, ama ailedeki tüm kadınlar kapalıydı; gelenek gibi bir şeydi.…
7 yıldır bu süreç içerisindeyim. Çocukken okuldan alınıp yurtlara verildim. Arapça öğrenmek zorunda kaldım. Daha sonra farklı dilleri kendiliğimden öğrenme çabası içerisine girdim ve internetten yabancı arkadaşlar edindim. Az da olsa iyi olmamı sağladılar belki, ama normalde hiç arkadaşım yok. Evden tek başına çıkamıyorum. 18…
Uzunca konuşulacak konuları kısaca susturup, bi kenara atıldım. Benim hikayem 12 yaşımdayken başladı, daha eğlenceli deli dolu bu insandım ve bi gün aşırı karın ağrısıyla sızlanıyordum,, o gün regl olduğumu öğrendim ve anneme hemen söyledim. Annem tabii ki şaşırdı, daha erken falan dedi, sonra 1…
Öncelikle böyle bir platformun olduğunu söyleyen canım arkadaşıma teşekkür ederim. Ben buradaki çoğu insandan farklı olarak kendi irademle lise sonda kapandım. O zamanlar bunu neden yaptığımı bilmezdim. Bir anda içimden böyle yapmak geldi ve yaptım. Sonrasında gelen övgüler de egomu tatmin etmişti. Sonrasında istemeyerek ilahiyat…
Babam ve annem seküler bir yapıya sahiplerdi. Küçükken Kuran kursuna giderdim ve bundan zevk alırdım, mutlu olurdum. Büyüdükçe ve Kuran okumayı çok iyi öğrendikçe ailem illa gitmem için baskı uygulamadı ve güzel yaz tatilleri geçirdim. Annemde açıktı, babam askerdi, Atatürk’ün ilkeleriyle yolunu çizmiş bir bireydi.…
Nasıl başlasam bilemiyorum. 20 yaşında bipolar hastası bir kadın olarak yazıyorum sizlere buradan. Yaş 13. “O saçları kapatacaksın artık akıl bağli oldun kaşar olamana izin vermeyeceğiz!”. İşte benim hikayem bu cümle ile başladı. Ailem çok muhafazakar insanlar değillerdi. Fakat gelenek görenek oldukça önemliydi onlar için.…